تفاوت بین واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) چیست
افراد فراوانی وجود دارند که دارای نارسایی های شناختی کوچک و بزرگ هستند مثل مشکلات توجه و تمرکز، مشکلات حافظه و بیش فعالی یا حتی کمی فراتر باید گفت مشکلات پیچیده تری مثل اوتیسم دارند. بسیاری از مردم بعد از سکته مغزی غالبا در فعالیت های روزانه ی خود مثل نوشتن، رانندگی و غیره دچار مشکل می شوند. آیا حقیقت مجازی زندگی روزانه ما را به اندازه های که گوشی های هوشمند تغییر داده اند، شکل می هد؟ برای اندازه گیری تأثیر واقعیت مجازی بر عزت نفس از مقیاس های عزت نفس کوپراسمیت،مقیاس درون گرایی و برون گرایی آیزنگ و نرم افزار کامپیوتری به شکل بازی کامپیوتری برای شکل دادن به یک زندگی مجازی استفاده شد . در سال ۱۹۷۲ میلادی، شرکت آمریکایی «جنرال الکتریک»، با استفاده از تعبیه سه صفحهنمایش خاص در اطراف کابین خلبان، یک شبیهساز پرواز کامپیوتری با دید ۱۸۰ درجه ساخت که نقطه عطفی در توسعه فناوری واقعیت مجازی به حساب میآید. استفاده از عینکهای واقعیت مجازی برای کودکان کمتر از 13 سال توصیه نمیگردد و ممکن است موجب اختلالاتی در سیستم بصری آنها گردد. این فناوری با بهبود تجسم المانها، روند برنامهریزی و توسعه شهری را از نقشهها و ماکتها، به تخیل و ابتکار و مقایسه سناریوهای مختلف در زمان کمتر واگذار کرده است.
هستند که تا حدودی مانع تجربههای نزدیک به واقعیت میشوند.
فروشگاهها نیز با این فناوری در فضای بسیار کمتر میتوانند محصولات خود را ارائه نمایند. این دو تکنولوژی هنوز به طور گسترده مورد استفاده عموم قرار نگرفته اند که دلیل این امر آن است که هر دو مانع از توانایی ما در ارائه محیطهای سهبعدی در زمان واقعی میشوند. دسترسی به محتوا و هزینهی پردازش اطلاعات تنها محدودیتهای موجود در واقعیت مجازی هستند که تا حدودی مانع تجربههای نزدیک به واقعیت میشوند. البته انجام آزمایشهای رفتاری یکی از چالشهای موجود در توسعه آزمایشهای علوم اعصاب شناختی است که با پیشرفتهای جدی تکنولوژی و فناوری واقعیت مجازی و واقعیت افزوده محقق شده است. شبیهسازی پرواز واقعی با استفاده از صندلی و محیطی انجام میشود که در آن نیروهای مختلف را روی بدن خود احساس میکنید و در آن شناور میشوید. سپس تولیدات کامپیوتری با یک رابط تعاملی با عناصر محیطی آمیخته میشود، به طوری که به صورت یک دنیای واقعی درک میشود.
تور مجازی که از آن به عنوان محیط چند رسانهای همهجانبه هم یاد میشود، یک محیط شبیهسازی کامپیوتری میباشد که میتواند حضور فیزیکی را در یک محل و در یک دنیای واقعی یا یک دنیای مجازی شبیهسازی کند. VR شامل شبیه سازی کامل کامپیوتری است در حالیکه واقعیت افزوده (AR)، عناصر مصنوعی که در زنندگی واقعی هستند را طراحی میکند. ترکیب همزمان دنیای واقعی و تصاویر مجازی مفهوم واقعیت افزوده را شکل میدهد. به معنای دیگر، این فناوری به این شکل عمل میکند که کاربر را درون یک تجربه قرار میدهد. بدین شکل یک نمای فیزیکی زنده، مستقیم یا غیرمستقیم به عناصر دنیای واقعی افراد اضافه میشود. میانگین سن افراد 23 تا 41 سال بود و ازنظر سطح تحصیلات 60٪ فوقلیسانس و 20٪ آنها دکتری داشتند. VR بیشتر در زمینه حرفه ای به ویژه در حیطه های تکنیکی سطح بالا رایج است. بشر تصور میکند ادراک حسی او شناخت و تصویر دقیقی از جهان واقعی را برایش رقم می زند اما با کمی تامل شاید به این نتیجه برسد که این ادراک حسی بیشتر یک توهم ادراکی بوده است و مغز ما در حال شبیه سازی درونی جهان بیرون است.
واقعیت مجازی تکنولوژی است که آینده دنیا را در بسیاری از حوزه ها بخصوص در حوزه های شناختی دستخوش تغییر و تحول جدی خواهد کرد.این سیستم قابلیت اجرا برای انواع محرکها در محیطهای مختلف را دارد؛ بنابراین در بیشتر آزمایشهای علوم اعصاب شناختی میتواند کاربرد داشته باشد و به غنای یافتههای علوم اعصاب شناختی نیز یاری برساند. فارس:بیشتر از واقعیت مجازی برایمان بگویید؟ فارس: بخش دیگری از علوم شناختی نیز وجود دارد که واقعیت مجازی بر آن تاثیر داشته باشد؟ کاربر در فضای واقعی میماند ، اما محتوای دیجیتالی به این فضا اضافه شده است و کاربر میتواند بر روی این اشیای مجازی اثر بگذارد. این فناوری با ایجاد یک محیط مجازی در جلوی چشمان کاربر و بر اساس حرکت سر و بدن آن محیط مجازی تعامل برقرار میکند.به عبارت دیگر هنگامی که یک فرد هدست واقعیت مجازی (VR) را بر روی سر خود نصب میکند، محیطی را مشاهده میکند که بر اساس تغییر موقعیت بدنش تغییر میکند و ذهن انسان پس از مدتی میپذیرد که در یک محیط واقعی قرار گرفته است. ولی در فناوری واقعیت مجازی، زمانی که هدست واقعیت مجازی را بر روی سرمان قرار داده ایم، هنگامی که سر خود را حرکت دهیم براساس آن حرکت، تصویر نمایش داده شده نیز تغییر می کند گویی که دقیقاً در آن محیط قرار داریم.
.